The Hammond Jazz Inventory
|
 |
 |
| Home | Organists | Albums | Musicians | Bands | Songs | About | Contact |
|
|
|
|
| Home | Organists | Albums | Musicians | Bands | Songs | About | Contact |
|
Blog categories
 Bennie Veldman
Orghammogram focus
Dr. Lonnie Smith quote
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Billy Larkin & The Delegates - Blue Lights
Dr. Lonnie Smith quote
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Gale/Rodrigues Group - Live At The Rex
Dr. Lonnie Smith quote
I really was thinking Jimmy Smith but it just always came out different
 Joey DeFrancesco - The Authorized Bootleg
 Internals
 Gerard Gibbs & ReORGAN'YZ - Livin' & Learnin'
 Lonnie Gasperini - North Beach Blues
 Howard Roberts
 Brother Jack McDuff - Down Home Style
|
Met je fikken aan de vergankelijkheid
Aan sommige zaken heb ik een hekel. Bumperklevers, overijverige beambten in uniform, betweters en klokgelui om tien uur zondagmorgen. Aan sommige zaken heb ik een grotere hekel. Telefonische verkopers die je avondmaaltijd verstoren, muzikale terreur van gehoorgestoorde autobezitters, vaderlandse jazzcritici en Jehova's om negen uur zondagmorgen. Maar de allergrootste hekel heb ik aan klonen en dj's. De roofridders van de moderne tijd. Het merendeel van de mensen kent de geschiedenis niet, laat staan de muzikale geschiedenis. Wat een jaar geleden gebeurde is voor de meesten al wazig terrein aan het worden en wat tien, twintig of pakweg veertig jaar geleden plaats vond, dat weet praktisch niemand meer. Daar wordt door nietsontziende producers en aanverwante gewetenlozen driftig misbruik van gemaakt. Het muzikale verleden vormt een grijs gebied, dat volop kansen biedt aan oorspronkelijkheid ontberende producers en musici om zich nu onder de noemer 'nieuw' te presenteren. Dit soort slaagt er -met dank aan die collectieve onwetendheid- maar al te vaak in oude wijn in nieuwe zakken te verkopen. Namen en rugnummers ga ik niet geven want er zullen ongetwijfeld liefhebbers zijn, die hun eigentijdse favoriet niet graag onder de benaming 'kloon' gerangschikt zien. Van Billie Holiday, tot aan John Coltrane en van Jimmy Smith tot aan Stan Getz, allemaal gekloond met name ook omdat zij aan de absolute voorwaarde voldoen niet meer onder ons te zijn. Hun oorspronkelijke muziek is langzamerhand alleen nog bij een paar diehards bekend. (Hoe vaak hoort u Billie Holiday op een van de vele zenders langskomen en hoe vaak Madeleine Peyroux? Ik bedoel maar.) Een kloon die zijn of haar naspeelgedrag als oorspronkelijk presenteert, loopt met het verstrijken der jaren dus steeds minder kans op ontdekking. Waar de kloon in ieder geval nog muzikaal technische kwaliteiten ten toon moet spreiden maakt de dj het nog erger. Die heeft noch de muzikale vaardigheden noch de oorspronkelijk-heid in huis om de van niets wetende luisteraar te kunnen imponeren. Die rooft met mede-weten van op louter omzet beluste producers en platenbonzen alles wat los en vast zit en zet er bijvoorbeeld een uit de drumtrukendoos te voorschijn gehaald ritme onder om het gewrochte vervolgens als 'nieuw' aan te prijzen. Dit gebrek aan durf en fantasie tiert niet alleen in jazzland. Het huidig tijdsgewricht brengt meer 'kunstenaars' voort die het niet kunnen laten om met hun fikken aan de vergankelijkheid te zitten. Althans dat begrijp ik uit berichten in de krant waaruit blijkt dat de werken van de oude Amadeus door De Nederlandse Opera van een eigentijds jasje zijn voorzien. Ook die muziek heeft een opfrissertje gehad want wordt nu gedeeltelijk middels een keyboard ten gehore gebracht. Nog even en ook Mozart valt ten prooi aan dj's met een petje schuin op hun hoofd die Cosi Fan Tutte probleemloos van 180 beats per minuut voorzien. Dient het, in navolging van de Partij voor de Dieren, niet eens tijd te worden de E.M.P. (Echte Muziek Partij) op te richten? Het liefst voordat de laatste 'original' zijn sax aan de wilgen heeft gehangen. Herbert Back0 comments., write a comment |
|